Na podstawie satelitarnych obserwacji prowadzonych w podczerwieni naukowcy przygotowali dokładniejsze oceny szacunkowe rocznej absorpcji CO2 przez oceany. Są one znacznie gorsze, niż wskazywały wcześniejsze przypuszczenia.
Dotychczasowe szacunki naukowców zdecydowanie zaniżały ilość węgla absorbowanego przez oceany z atmosfery w ciągu roku. Wcześniejsze oceny wskazywały, że około jednej czwartej emisji CO2 wywołanej działaniami człowieka jest pochłaniana przez ocean, co oznacza ponad 2 gigatony CO2 rocznie.
Naukowcy, którzy otrzymali wsparcie z finansowanych przez UE projektów 4C i RINGO, odkryli, że roczna absorpcja jest w rzeczywistości znacznie wyższa i przekracza wcześniejsze szacunki o nawet 0,9 gigatony. Wyniki wraz z wyjaśnieniem zastosowanych metod badawczych zostały przedstawione w artykule opublikowanym w czasopiśmie „Nature Communications”.W tym momencie rodzi się pytanie, dlaczego wcześniejsze dane były niepoprawne. Jak się okazało, uzyskiwane wyniki ściśle zależą od obszaru oceanu, w którym dokonuje się pomiarów. Najnowsze działania podejmowane przez społeczność naukową, mające na celu utworzenie regularnie aktualizowanej globalnej bazy danych dotyczących zawartości CO2 w warstwie powierzchniowej wód, doprowadziły do postania atlasu zawartości tego gazu przy powierzchni oceanu Surface Ocean CO2 Atlas (SOCAT). Zbiór SOCAT, zawierający 28,2 miliona wyników pomiarów przeprowadzonych w latach od 1957 do 2020 roku, pomaga naukowcom oszacować, ile węgla pochłaniają oceany. Jednakże wcześniejsze badania, które bazowały na danych SOCAT, szacowały absorpcję węgla na podstawie pomiarów wykonanych kilka metrów pod powierzchnią oceanu. Problem polega na tym, że niezbędne pomiary należy wykonywać „tuż przy powierzchni oceanu”, jak wyjaśnia główny autor, Andrew Watson z Uniwersytetu w Exeter w artykule opublikowanym w serwisie „SciTechDaily”.
Choć mogłoby się wydawać, że kilka metrów różnicy nie ma w tym przypadku znaczenia, to należy pamiętać, że oznacza ona zmianę temperatury, a temperatura wpływa na zdolność oceanu do absorbowania CO2. „We wcześniejszych badaniach pomijano niewielkie różnice temperatury miedzy powierzchnią oceanu a głębokością próbkowania, ale wiemy, że mają one znaczny wpływ na zatrzymywanie węgla w wodzie, co przekłada się na zasolenie, rozpuszczalność, stabilność i tak dalej”, mówi prof. Watson. „Ale pomiary satelitarne dają dość dokładne dane dotyczące temperatury samej powierzchni oceanu. I wyniki te wskazują, że to istotna różnica”, dodaje uczony.Aby uzyskać dokładniejsze dane szacunkowe, naukowcy opracowali procedurę pozwalającą przeliczyć dane zapisane w SOCAT przy wykorzystaniu pomiarów temperatury oceanu wykonanych na głębokości kilku milimetrów pod powierzchnią, pochodzących z lat 1992–2018. Wartości temperatur pochodziły głównie z obserwacji satelitarnych prowadzonych w podczerwieni. Na podstawie skorygowanych wartości wyznaczono roczną wartość netto absorpcji węgla przez oceany na od 0,8 do 0,9 gigatony większą niż uważaliśmy do tej pory – w niektórych przypadkach wartość ta jest dwukrotnie większa od danych nieuwzględniających poprawki. „Uzyskane wyniki są zgodne z niezależnymi ocenami rozmiarów »pochłaniacza« węgla, jakim jest ocean, tymi które na całym świecie prowadzą okręty badawcze”, stwierdził w tym samym artykule współautor badania Jamie Shutler, również pracujący na Uniwersytecie w Exteter. „Teraz, gdy te niezależne oceny rozmiaru oceanicznego »pochłaniacza« dwutlenku węgla wykazują dobrą zgodność, możemy podchodzić do nich z większą pewnością. Możemy też z większym zaufaniem traktować ogólne prognozy budowane na ich podstawie”.
Opisane badanie jest częścią działań podejmowanych w ramach projektu 4C (Climate-Carbon Interactions in the Current Century), mających opisać ilościowo główne procesy regulujące zależność między węglem i klimatem. Jednocześnie jest to rozwinięcie celu projektu RINGO (Readiness of ICOS for Necessities of integrated Global Observations), jakim jest zebranie dokładnych danych dotyczących przepływu strumieni węgla między atmosferą, Ziemią a oceanami. Projekt RINGO zostanie zamknięty z końcem 2020 roku, a projekt 4C zakończy się w 2023 roku.
Więcej informacji:
poleca:
Studentnews.pl