Zespół naukowców analizuje wpływ gospodarki dzielenia się na zrównoważony charakter miast i ich rozwój.
Potrzebujesz taksówki? Najprawdopodobniej zamówisz ją przez telefon, a nie zatrzymasz na ulicy. Wyruszasz w podróż i poszukujesz zakwaterowania? Platformy internetowe przedstawią Ci setki propozycji w prawie każdym mieście. Jest to możliwe ze względu na zmieniające się zachowania konsumentów, dzięki czemu możemy udostępniać obcym osobom swoje domy, samochody, ubrania, urządzenia, a nawet psy.
Zjawiska te, zbiorowo określane terminami gospodarki dzielenia się, gospodarki peer-to-peer i konsumpcji współdzielonej, często błędnie używane zamiennie, pomimo tego, że każdy z nich ma inne znaczenie, mają coraz większy wpływ na nasze życie. Idea wspólnego korzystania z dostępnych zasobów, zapewniająca innowacyjne rozwiązania wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem zatłoczonych miast, stale zyskuje na popularności, a przyczyniają się do tego także same władze miast. W jaki sposób władze miast angażują się w gospodarkę dzielenia się? Jakie mechanizmy zarządzania wykorzystują w tym celu? Są to przykłady zagadnień, którymi zajęli się naukowcy opracowujący strukturę pozwalającą na określenie mechanizmów i ról miast wykorzystywanych w celu zarządzania gospodarką dzielenia się. Naukowcy, częściowo wspierani przez finansowany z funduszy Unii Europejskiej projekt Urban Sharing, wzięli pod uwagę sześć miast: Amsterdam, Berlin, Göteborg, Londyn, Malmö i San Francisco.
W artykule opublikowanym na portalu internetowym „Shareable”, dr Yuliya Voytenko Palgan z Uniwersytetu w Lund stwierdza, że zespół badawczy „przeprowadził około 100 rozmów z przedstawicielami władz miast, politykami, urbanistami, organizacjami działającymi w sektorze gospodarki dzielenia się, ośrodkami badawczymi i think tankami”. Dodaje też: „Stworzyliśmy trzy grupy fokusowe, w skład których weszły osoby korzystające z usług współdzielonych oraz cztery warsztaty z udziałem przedstawicieli władz miast. Dzięki zebranym danym, informacjom i opiniom mogliśmy stworzyć strukturę, która pozwoliła na określenie 5 mechanizmów i 12 ról wykorzystywanych przez miasta w zarządzaniu gospodarką dzielenia się”.
Wyniki badania zostały opublikowane w postaci serii krótkich filmów. „Na serię składa się film wprowadzający oraz pięć kolejnych filmów, z których każdy omawia jeden z pięciu mechanizmów zarządzania: regulacje, samorządność, zapewnianie, umożliwianie i współpracę. Film wprowadzający został opublikowany w serwisie YouTube.
Zespół ma nadzieję, że filmy „będą stanowiły inspirację i narzędzie wspierające komunikację dla miast rozwijających swoje strategie dotyczące gospodarki dzielenia się. Liczymy także na to, że skorzystają z nich również eksperci zajmujący się tą dziedziną gospodarki, aktywiści i obywatele, którzy szukają prostego sposobu na zrozumienie i rozpowszechnianie informacji o roli władz miasta w zarządzaniu gospodarką dzielenia się”.
Jak podano w arkuszu informacyjnym w serwisie internetowym CORDIS, celem obecnie trwającego projektu Urban Sharing (Urban Sharing: Sustainability and Institutionalisation Pathways), który wspierał te badania jest „sprawdzanie, zbadanie i pogłębianie wiedzy na temat miejskich organizacji działających na zasadzie gospodarki dzielenia się (USO), w 5 miastach, na 5 kontynentach: w Amsterdamie, Toronto, São Paulo, Seulu i Melbourne, poprzez przeprowadzanie badań multi- i interdyscyplinarnych”. Projekt skupia się na strukturze organizacji USO i ich wpływie na zrównoważony rozwój miast, a także ich ścieżkach instytucjonalizacji. W ramach projektu badacze wykorzystują szereg metod, wśród których można wymienić studia przypadków, mobilne laboratoria, wywiady i panele z udziałem ekspertów.
Na stronie internetowej projektu czytamy: „Gospodarka dzielenia się jest zjawiskiem nieustannie zyskującym na popularności na całym świecie, które może mieć znaczący wpływ na obecny paradygmat gospodarczy i poprawić zrównoważony charakter miast”. W dalszej części autorzy twierdzą, że : „brak dowodów potwierdzających obietnice związane ze zrównoważonym rozwojem i ograniczona wiedza teoretyczna dotycząca ścieżek instytucjonalizacji w różnych kontekstach miejskich rodzą potrzebę kompleksowej analizy organizacji USO i zjawiska współdzielenia w mieście”.
Więcej informacji:
poleca:
