Naukowcy, których prace finansowane są ze środków UE, pomagają potwierdzić istnienie egzoplanet podobnych do Ziemi i publikują komunikaty o pogodzie na planetach odległych o 1 000 lat świetlnych od Ziemi.
Znajdująca się w odległości niemal 11 000 lat świetlnych niedawno odkryta gwiazda może przynieść unijnym astronomom nowe wskazówki, jak powstają najbardziej masywne gwiazdy we wszechświecie.
Astronomowie z Europejskiego Obserwatorium Południowego odkryli, że wokół Proximy Centauri, gwiazdy położonej najbliżej Układu Słonecznego, krąży planeta posiadająca odpowiednie cechy, aby istniało na niej życie – to przełom, gdyż ta egzoplaneta jest najbliższą możliwą lokalizacją obcych form życia poza Układem Słonecznym.
Partnerzy finansowanego ze środków UE projektu EUROPRUNING wdrożyli prawdziwy łańcuch wartości ścinek gałęzi na energię poprzez wprowadzenie nowej technologii i usunięcie barier hamujących wykorzystywanie pozostałości rolniczych jako źródła energii.
Utrzymywanie orientacji orbitujących satelitów może wkrótce okazać się możliwe, dzięki zastosowaniu lewitującej sfery, wyróżniającej się mniejszą masą i większą niezawodnością w porównaniu do tradycyjnych systemów. Finansowani ze środków UE naukowcy jako pierwsi podążyli w tym kierunku.
Badacze modelują procesy chemiczne, które były aktywne podczas kształtowania się Księżyca, aby lepiej poznać obecne właściwości geochemiczne Księżyca.
Fizykom z UE udało się uzyskać wgląd we wnętrze gwiazd neutronowych poprzez połączenie obserwacji z obliczeniami teoretycznymi. Próbowali w ten sposób określić naturę materii w tych ultragęstych gwiezdnych szczątkach.
Środowiska międzygwiazdowe i wokółgwiazdowe, złożone cząsteczki i pył powstają z ciężkich pierwiastków, które łączą się zgodnie z napotykanymi warunkami fizycznymi i chemicznymi. Naukowcy z UE opracowali model teoretyczny umożliwiający szczegółowe badanie tego kosmicznego nanoświata.
Po opuszczeniu pełniącej funkcję ochronną ziemskiej atmosfery ludzie i roboty mogą być narażeni na wiele niebezpieczeństw. Niezwykle ważne jest, by określić każde zagrożenie, tak aby móc zastosować odpowiednie środki zapobiegawcze.
W tym roku naukowcy po raz pierwszy zarejestrowali fale grawitacyjne powstałe w wyniku połączenia się pary czarnych dziur. Opisanie właściwości fal grawitacyjnych będzie możliwe po dokładnym zbadaniu zjawiska łączenia się gwiazd neutronowych.
Unijni naukowcy wykazali występowanie magnetohydrodynamicznej (MHD) kaskady energii turbulencyjnej w plazmie wiatru słonecznego poprzez obserwację dokładnego prawa na podstawie pomiarów statków kosmicznych.
Istnieją silne dowody na to, że supermasywna czarna dziura w centrum naszej galaktyki, Sagittarius A*, była w przeszłości bardziej aktywna. Podczas badania emisji promieniowania X w jej otoczeniu, finansowani przez UE astrofizycy odkryli oznaki dramatycznych zmian.
Trudno sobie wyobrazić, że nadmuchiwana konstrukcja mogłaby wytrzymać wysokie temperatury i tarcie podczas wchodzenia w atmosferę Ziemi. Zespół naukowców, korzystając z unijnego dofinansowania, uznał jednak, że nadmuchiwana osłona termiczna mogłaby stanowić rozwiązanie jednego z najpoważniejszych problemów technicznych związanych ze sprowadzaniem obiektów z powrotem na Ziemię.
Dotychczas odkryto setki planet pozasłonecznych — zwanych także egzoplanetami — a na całym świecie trwają intensywne działania badawcze na rzecz ujawnienia bardziej szczegółowych informacji o tych odległych światach. Niektórych spośród najnowszych odkryć dokonali finansowani ze środków UE naukowcy.
Astronomowie od dawna podejrzewali, że w innych układach gwiazd w naszej galaktyce i we wszechświecie mogą znajdować się planety. Naukowcy z UE opracowali teraz bezpośrednie metody umożliwiające obrazowanie tych planet pozasłonecznych.
W gęstym strumieniu nieposiadających masy neutrin emitowanym z implozyjnych supernowych cząstki te wzajemnie zaburzają swój ruch, w wyniku czego powstają zbiorcze efekty oscylacyjne. Dopiero niedawno dostrzeżono znaczenie tych nieliniowych zjawisk i zaczęto je badać.
W czasach cięć budżetowych satelity ważące zaledwie kilka kilogramów mogłyby stać się cennym narzędziem do eksploracji kosmosu. Aby przybliżyć opinii publicznej nanosatelity do badań przestrzeni kosmicznej, w ramach finansowanego przez UE projektu starano się ustanowić pewną bazę technologii, infrastruktury i zasobów ludzkich.
Nowo narodzone gwiazdy otaczają dyski protoplanetarne, wirujące plazmy, które mogą stanowić jądro powstającego układu słonecznego. Naukowcy finansowani ze środków UE zbadali nieuporządkowany ruch gazów składowych, aby zrozumieć, w jaki sposób dokonują tej transformacji.
Choć nocne niebo wydaje nam się nieruchome, wszechświat obserwowany w wysokich energiach aż kipi od aktywności. Badacze z UE opracowali narzędzia do analizy intrygującego zachowania wielu źródeł promieniowania gamma.
Dane geoprzestrzenne gromadzone są przy pomocy boi umieszczonych w oceanach, a także lądowych stacji środowiskowych i satelitów znajdujących się na orbicie ziemskiej. Naukowcy starali się wspólnym wysiłkiem ułatwić korzystanie z ogromnych ilości tych danych.
Unijne konsorcjum zaproponowało innowacyjne ramy na rzecz zrównoważonego otwartego dostępu do danych in situ, których będą potrzebowały usługi Copernicus w przyszłej fazie operacyjnej.
Naukowcy finansowani ze środków UE zestawili wyniki zaawansowanych symulacji liczbowych z danymi obserwacyjnymi w ramach prób zwiększenia ich zdolności do wykrywania fal grawitacyjnych emitowanych przez łączące się podwójne czarne dziury.
Fizykom z UE udało się uzyskać wgląd we wnętrze gwiazd neutronowych poprzez połączenie obserwacji z obliczeniami teoretycznymi. Próbowali w ten sposób określić naturę materii w tych ultragęstych gwiezdnych zwłokach.
Gromady galaktyk są prawdopodobnie największymi obiektami ograniczonymi grawitacyjnie we wszechświecie. Astrofizycy wspierani ze środków UE zajęli się badaniem dostępnych danych obserwacyjnych, aby potwierdzić teorie ich ewolucji w kosmicznym czasie.
W całym Układzie Słonecznym odkrywamy lód — od Merkurego, planety leżącej najbliżej Słońca, aż po najbardziej oddalone skorupy komet w obłoku Oorta. Finansowani ze środków UE naukowcy zbadali niektóre z miejsc występowania lodu, aby określić sposób formowania się systemów planetarnych.
poleca:
