Kosmos

Astronomowie od dawna podejrzewali, że w innych układach gwiazd w naszej galaktyce i we wszechświecie mogą znajdować się planety. Naukowcy z UE opracowali teraz bezpośrednie metody umożliwiające obrazowanie tych planet pozasłonecznych.

W gęstym strumieniu nieposiadających masy neutrin emitowanym z implozyjnych supernowych cząstki te wzajemnie zaburzają swój ruch, w wyniku czego powstają zbiorcze efekty oscylacyjne. Dopiero niedawno dostrzeżono znaczenie tych nieliniowych zjawisk i zaczęto je badać.

W czasach cięć budżetowych satelity ważące zaledwie kilka kilogramów mogłyby stać się cennym narzędziem do eksploracji kosmosu. Aby przybliżyć opinii publicznej nanosatelity do badań przestrzeni kosmicznej, w ramach finansowanego przez UE projektu starano się ustanowić pewną bazę technologii, infrastruktury i zasobów ludzkich.

Nowo narodzone gwiazdy otaczają dyski protoplanetarne, wirujące plazmy, które mogą stanowić jądro powstającego układu słonecznego. Naukowcy finansowani ze środków UE zbadali nieuporządkowany ruch gazów składowych, aby zrozumieć, w jaki sposób dokonują tej transformacji.

Choć nocne niebo wydaje nam się nieruchome, wszechświat obserwowany w wysokich energiach aż kipi od aktywności. Badacze z UE opracowali narzędzia do analizy intrygującego zachowania wielu źródeł promieniowania gamma.

Dane geoprzestrzenne gromadzone są przy pomocy boi umieszczonych w oceanach, a także lądowych stacji środowiskowych i satelitów znajdujących się na orbicie ziemskiej. Naukowcy starali się wspólnym wysiłkiem ułatwić korzystanie z ogromnych ilości tych danych.

Unijne konsorcjum zaproponowało innowacyjne ramy na rzecz zrównoważonego otwartego dostępu do danych in situ, których będą potrzebowały usługi Copernicus w przyszłej fazie operacyjnej.

Naukowcy finansowani ze środków UE zestawili wyniki zaawansowanych symulacji liczbowych z danymi obserwacyjnymi w ramach prób zwiększenia ich zdolności do wykrywania fal grawitacyjnych emitowanych przez łączące się podwójne czarne dziury.

Fizykom z UE udało się uzyskać wgląd we wnętrze gwiazd neutronowych poprzez połączenie obserwacji z obliczeniami teoretycznymi. Próbowali w ten sposób określić naturę materii w tych ultragęstych gwiezdnych zwłokach.

Gromady galaktyk są prawdopodobnie największymi obiektami ograniczonymi grawitacyjnie we wszechświecie. Astrofizycy wspierani ze środków UE zajęli się badaniem dostępnych danych obserwacyjnych, aby potwierdzić teorie ich ewolucji w kosmicznym czasie.

W całym Układzie Słonecznym odkrywamy lód — od Merkurego, planety leżącej najbliżej Słońca, aż po najbardziej oddalone skorupy komet w obłoku Oorta. Finansowani ze środków UE naukowcy zbadali niektóre z miejsc występowania lodu, aby określić sposób formowania się systemów planetarnych.

Duża asteroida może uderzyć w dowolnym miejscu na Ziemi, toteż prace nad zapobieganiem takim uderzeniom powinny angażować jak najwięcej państw. Jeden z projektów finansowanych przez UE stanowił ważny krok w tym kierunku.

Masywne gwiazdy odgrywają kluczową rolę w ewolucji obłoków molekularnych i galaktyk oraz reakcjach chemicznych w ich obrębie. Naukowcy z UE uzyskali pełen obraz powstawania masywnych gwiazd, od początkowej fazy spoczynkowej.

Badacze otrzymujący dofinansowanie ze środków UE opracowali nowoczesną technologię, dzięki której Europa stanie się niezależna od amerykańskich przyrządów do pracy w regionie submilimetrowym widma elektromagnetycznego.

Skoro na orbicie ziemskiej znajduje się ponad 1000 satelitów, najwyższa pora stworzyć metody prognozowania burz słonecznych. Nowy system europejski dostarcza częste i niezawodne prognozy internetowe, aby umożliwić operatorom satelitów podejmowanie działań chroniących satelity przed szkodliwymi erupcjami słonecznymi.

Wokół Ziemi orbitują tysiące niewielkich odpadów kosmicznych stanowiących zagrożenie dla satelitów. W ramach finansowanego ze środków UE projektu podjęto się usunięcia odpadów przy pomocy laserów znajdujących się na Ziemi.

W celu umożliwienia mikrosatelitom udziału w misjach podobnych do większych statków kosmicznych badane są nieustannie nowe pomysły. Finansowani przez UE naukowcy pracowali nad eksperymentalną postacią napędu, mając na celu pokonanie ograniczeń dotyczących masy i mocy.

Zespół UE opracował dwa różne przetworniki analogowo-cyfrowe (ADC) na potrzeby komunikacji satelitarnej. Wysokosprawne urządzenia małej mocy wykraczają poza obecny stan wiedzy i pomagają ustanowić europejską niezależność w sektorze.

Systemy w przestrzeni kosmicznej stały się niezbędne dla usług o krytycznym znaczeniu dla gospodarki Europy, w tym bezpieczeństwa. Inicjatywa finansowana ze środków UE ułatwiła dialog między głównymi interesariuszami, obserwującymi przestrzeń kosmiczną pod kątem obiektów mogących zaszkodzić infrastrukturze na orbicie.

Małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) stanowią podstawę europejskiej gospodarki oraz potencjalne źródło jej wzrostu. Celem unijnej inicjatywy jest wykazanie, że MŚP mogą także odgrywać ważną rolę w sektorze technologii kosmicznych.

Obserwacje dowodzą, że wszechświat przeszedł przez fazę przyspieszonej ekspansji na wczesnym etapie swojego rozwoju. Jednak do niedawna przewidywania teorii sugerowanych przez grawitację kwantową w kontekście tej epoki inflacji nie zgadzały się z pomiarami mikrofalowego promieniowania tła.

Zrozumienie fizyki ciemnej materii i energii jest jednym z głównych zadań współczesnej kosmologii. Nowe zaawansowane symulacje ewolucji wszechświata będą odgrywać ważną rolę w tych badaniach.

Gwiazdy neutronowe i czarne dziury to wyjątkowe laboratoria, umożliwiające badanie materii w najbardziej ekstremalnych warunkach. Aby lepiej zrozumieć ich właściwości, astrofizycy z UE analizowali obserwacje prowadzone na wielu długościach fal przy pomocy podstawowych teorii fizycznych, w warunkach niedających się odtworzyć w eksperymentach na Ziemi.

Układ krwionośny działa w oparciu o złożoną synergię mechanizmów kontrolnych utrzymujących ciśnienie krwi i perfuzję mózgową, jednakże ulega on zakłóceniom podczas powrotu astronautów z przestrzeni kosmicznej. Nowatorskie badania tych mechanizmów pozwolą temu zapobiegać.

Co jakiś czas olbrzymie pęcherze namagnesowanego gazu odrywają się od Słońca, co może być przyczyną burzy geomagnetycznych, gdy promieniowanie dotrze do Ziemi. Naukowcy z UE przyjrzeli się liniom pól magnetycznych w atmosferze Słońca, aby ustalić, w jaki sposób są one wyrzucane z gwiazdy.