"Oczy" na niebie chronią życie na Ziemi

Pierwsze satelity Sentinel, będące częścią programu UE Copernicus, uruchomiono w kwietniu 2014 r. przy wsparciu Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA). Umiejscowione na niskiej orbicie okołoziemskiej zapewniają najlepszej jakości zdjęcia lądów, mórz i atmosfery naszej planety, jakie dotychczas uzyskano. Jednym z najbardziej innowacyjnych zastosowań danych systemu Copernicus jest łagodzenie skutków katastrof naturalnych.

Za sprawą usługi sporządzania map na potrzeby reagowania kryzysowego Copernicus (EMS — Copernicus Emergency Mapping Service) monitorowane będą skutki katastrof naturalnych w Europie i na świecie. W ramach finansowanego przez UE projektu SENSUM naukowcy opracowali narzędzia programowe do sporządzania map trzęsień ziemi, powodzi i osuwisk łatwo dostępne dla każdego — począwszy od urbanistów po obywateli.

Narzędzia SENSUM łączą dane uzyskane z satelitów obserwacji Ziemi z danymi uzyskiwanymi z systemów naziemnych, takich jak dookólne kamery do zdjęć pomiarowych. Zgodnie z oczekiwaniami, połączenie to ma zapewnić dostęp do solidniejszych danych szacunkowych potencjalnych strat. Na przykład oprogramowanie identyfikuje, które obserwacje systemu Copernicus najlepiej ukazują strukturę ekstremalnych opadów i zagrożoną infrastrukturę.

Od początku realizacji projektu jego partnerzy opierali się na darmowym oprogramowaniu open source, by zapewnić szeroki dostęp do map władzom odpowiedzialnym za zarządzanie katastrofami. Co istotne, narzędzia te przekładają obserwacje z systemu Copernicus na informacje łatwe do zinterpretowania nawet przez osoby niewykwalifikowane. Opinia publiczna ma także swobodny dostęp do obserwacji, dzięki czemu może przygotować się na nadejście katastrofy naturalnej i odpowiednio reagować.

Potencjał obserwacyjny systemu Copernicus będzie się powiększał, wraz z instalacją kolejnych satelitów Sentinel w nadchodzących latach, przy czym umieszczenie ostatniego satelity na orbicie planowane jest na rok 2030 r. Jednocześnie narzędzia komputerowe SENSUM z eksperymentalnych mogą stać się w pełni rozwinięte i pomagać władzom sprawnie zarządzać zasobami awaryjnymi.