Interfejs mózg-maszyna

Interfejs mózg-maszyna mógłby rozwiązać problem utraty mobilności. Taki interfejs przekazywałby polecenia, które napędzałyby maszyny lub ruch i kompensowały dysfunkcje obwodów neuronalnych.

Naukowcy finansowani przez UE badali obwody neuronalne wymagane do precyzyjnych ruchów dłoni, aby zastosować zdobytą wiedzę podczas tworzenia interfejsu mózg-maszyna o wysokim poziomie kontroli uchwytu podczas projektu "Grasp-related neuronal activity in monkey and human and its applicability in BMI" (GRASP CONTROL & BMI).

Naukowcy zarejestrowali wewnątrzkorową aktywność pojedynczych jednostek i miejscowe potencjały pola w mózgu makaka; badali też wyniki nieinwazyjnych badań magnetoencefalograficznych u ludzi. Badane obszary mózgu obejmują pierwotny ośrodek korowy ruchu, brzuszną okolicę przedruchową i obszary graniczące między nimi.

Wyniki badania poszerzyły naszą wiedzę na temat roli miejscowych potencjałów pola i neuronów lustrzanych w kontrolowaniu ruchów, aktywności neuronalnej odpowiadającej za chwyt i swoistych dla chwytu właściwości sygnałów neuronalnych. Naukowcy zauważyli rozbieżności w czynnościowych sieciach neuronalnych uczestniczących w wykonywaniu i obserwacji ruchu. Określili i zastosowali techniki usuwania zakłóceń wewnątrz korowych sygnałów miejscowych potencjałów pola.

Wyniki badania zostały rozpowszechnione poprzez artykuły, z których część została już opublikowana, rozmowy i streszczenia przygotowane na użytek konferencji. Wiedza uzyskana podczas projektu stanowiła też podstawę do rozpoczęcia kolejnych sześciu projektów, z których cztery są w toku.

Wielu pacjentów z uszkodzeniami rdzenia kręgowego odczuwa najdotkliwiej utratę chwytu precyzyjnego. Wyniki projektu położyły podwaliny pod przyszłe i bieżące badania nad interfejsem mózg-maszyna przywracającym kontrolę chwytu. Zastosowania obejmują rehabilitację i opiekę medyczną nad pacjentami po amputacji i cierpiącymi na porażenia.