poleca:
Ocena zagrożenia środowiskowego ze strony potencjalnie toksycznych związków chemicznych jest coraz trudniejsza w kontekście nowych przepisów, konieczności zwiększania dokładności oraz potrzeby uwzględniania kwestii etycznych. Modelowanie zachowania potencjalnie toksycznych związków mogłoby pozwolić na sprostanie tym wyzwaniom, jednak modele takie muszą być dokładniejsze, aby można je było odpowiednio wykorzystać.
Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu MEMOCTR postanowili udoskonalić parametry dla tych modeli toksyczności. Wykorzystali oni toksyczność metali u zwierząt do poprawy dokładności i rozszerzenia zastosowania modeli.
Uczeni zgromadzili dane dotyczące toksyczności metali dla zwierząt wodnych, takich jak pstrąg tęczowy czy błotniarka stawowa. Dane te powiązano z różnymi cechami fizycznymi organizmów, aby przystosować istniejące modele do większej liczby gatunków.
Stwierdzono, że ostra toksyczność u zwierząt jest bezpośrednio powiązana z własnością związków chemicznych nazywaną indeksem kowalencyjnym. Innym ważnym odkryciem było, że toksyczność metali (w tym przypadku miedzi i srebra) jest ściśle powiązana z ciężarem osobników danego gatunku. Przy pomocy tych danych badacze opracowali udoskonalone modele toksyczności miedzi i srebra.
Toksyczność metali skojarzono także z utratą sodu. Przeżywalność organizmów powiązano z całkowitą utratą sodu, jednak potrzebne są dalsze prace, aby można było włączyć te informacje do modeli.
Przewidywanie toksyczności u zwierząt jest skomplikowanym i trudnym zadaniem, ale uczestnicy projektu MEMOCTR podjęli działania, które powinny to zmienić. Już wkrótce modele toksykokinetyczne/toksykodynamiczne będą wystarczająco rozbudowane, aby można było obyć się bez drogich i nieetycznych testów na zwierzętach oraz usprawnić ocenę ryzyka.
