Cechy roślin i gleby kluczem do prawidłowego wzrostu

Rośliny strączkowe (np. groszek czy fasola) odgrywają decydującą rolę w rolnictwie i ekosystemach naturalnych, poprawiając wzrost roślin i poziomy odżywienia gleby z sprawą wiązania azotu. I choć wiadomo, że rośliny niestrączkowe czerpią korzyści ze współistnienia z roślinami strączkowymi, pozostaje pytanie, czy układ ten jest równie korzystny dla tych drugich.

Celem projektu "Promoting legume-non-legume communities through plant and soil traits" (PROLEGSO) było stwierdzenie czy rośliny niestrączkowe pomagają rozwijać się roślinom strączkowym. Starano się stwierdzić, czy korzyści są wynikiem uzupełniającego się wykorzystania zasobów, ograniczonych uszkodzeń systemów korzeniowych czy zwiększenia liczebności korzystnych wiążących azot bakterii i symbiotycznych grzybów.

Naukowcy odkryli, że rośliny strączkowe, takie jak koniczyna, czerpały korzyści ze współistnienia z wolno rosnącymi gatunkami niestrączkowymi, które pobierają z gleby mniej fosforu i potasu. Jednak sadzenie upraw mieszanych nie uchroniło korzeni roślin strączkowych przed atakiem nicieni (powszechnych szkodników występujących w glebie).

Eksperymenty wykazały także, że rośliny niestrączkowe mogą poprawić stan gleby pod względem potrzeb roślin strączkowych, wspierając organizmy symbiotyczne, takie jak grzyby mikoryzowe i bakterie brodawkowe. Korzyści te występowały jednak tylko w obecności określonych zbiorowisk grzybów mikroryzowych.

Wyniki projektu PROLEGSO mogą pomóc branży rolnej zwiększyć produktywność i jakość roślin uprawnych poprzez stabilne mieszanie upraw strączkowych z niestrączkowymi. Wiedza ta może okazać się przydatna w lepszym wykorzystaniu naturalnej różnorodności roślin i ograniczeniu zapotrzebowania na szkodliwe dla środowiska i niezgodne z zasadą równoważonego rozwoju nawozy sztuczne.