Przetwarzanie spójników

Spójniki łączą ze sobą dwa zdania w zdanie złożone. Ich przykładami są "więc" i "ponieważ". W każdym języku istnieje co najmniej jeden spójnik, który może pełnić różne funkcje, na przykład wskazywać na zależność przyczynowo-skutkową lub tworzyć relację między dwoma zdarzeniami.

W projekcie "Discourse connectives and the mind: A cross-linguistic analysis of processing and acquisition" (DISCOM) badano różnice poznawcze dotyczące przetwarzania przez ludzi spójników w rodzimym oraz obcym języku.

W pierwszej części badania analizowano, w jaki sposób dzieci przetwarzają spójniki. Dzieci uczyły się jednocześnie języka niderlandzkiego i francuskiego. W języku niderlandzkim zależność przyczynowo-skutkowa wyrażana jest przez dwa spójniki, a po francusku tylko przez jeden. Pomimo tych różnic, dzieci wykazywały podobną zdolność do rozumienia obiektywnych i subiektywnych relacji przyczynowo-skutkowych, co wskazuje, że rozwój poznawczy może nadawać tempo rozumieniu języka.

W drugiej części badania porównano przetwarzanie spójników w tekście przez osoby dorosłe i dzieci. W tym przypadku dorośli rozumieli tekst dużo lepiej niż dzieci, co może oznaczać, że przetwarzanie subtelnych sygnałów niesionych przez spójniki może pojawiać się na późniejszym etapie rozwoju. W odniesieniu do osób autystycznych, ustalenia te mogą sugerować, że niektóre występujące u nich trudności komunikacyjne mogą być powiązane ze strukturą języka.

W ostatnim z eksperymentów nierodzimych użytkowników języka niderlandzkiego i francuskiego poproszono o wykonanie zadania związanego z czytaniem. Wyniki pokazały, że nierodzimi użytkownicy słabiej rozumieli gramatykę, ale niemal równie dobrze jak użytkownicy rodzimi radzili sobie z rozumieniem znaczenia spójników. Choć zrozumienie znaczenia tekstu może być trudniejsze, gdy brakuje dosłownego tłumaczenia danego spójnika, procesy poznawcze umożliwiają dobre zorientowanie się znaczeniu wypowiedzi.

Ustalenia te dostarczają nowych informacji na temat sposobu uczenia się i przetwarzania języków obcych przez ludzi, a tym samym mogą posłużyć do zmodyfikowania metod nauczania. Ponadto mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu takich schorzeń, jak autyzm, który wiąże się między innymi z zaburzeniami komunikacyjnymi.