Prognozowanie na podstawie pradawnych zmian klimatu

Podnoszące się poziomy CO2 prowadzą do zakwaszania i odtleniania oceanów, co ma niejasny wpływ na organizmy morskie. Do zbadania, czy wysoki poziom CO2 w atmosferze był w przeszłości przyczyną masowego wymierania w oceanach, naukowcy mogą posłużyć się izotopami odmianami pierwiastków o większej lub mniejszej masie.

Celem finansowanego ze środków UE projektu PERMIAN-TRIASSIC CAS (Investigating the effects of past global ocean acidification on marine ecosystems: A novel multiproxy approach) jest wykorzystanie zmian zachodzących w różnego rodzaju izotopach znajdowanych w zapisach geologicznych, aby zrozumieć naturę poważnych przypadków masowego wymierania w ocenach. Naukowcy skupili się w szczególności na przypadku masowego wymierania, które zaszło pod koniec permu (300–250 mln lat temu).

W głównej mierze prace projektu skupiono na skutkach nagłego wzrostu poziomów CO2 w atmosferze pod koniec permu, wywołanego aktywnością wulkaniczną. Było to możliwe dzięki analizie wahań składu izotopowego w osadach węglanowych i pokładach czarnych łupków w Australii, Kanadzie, Chinach, Norwegii, Omanie, Turcji i we Włoszech.

Członkowie projektu odkryli, że masowe wymieranie w okresie permu związane było ze spadkiem poziomu tlenu w ocenach. Odkryto też, że najbardziej prawdopodobną tego przyczyną było globalne ocieplenie, które wpływało na skład chemiczny oceanów przez prawie milion lat.

Ponadto, dzięki badaniom wykazano, że masowe wymiernie zbiegło się z krótkoterminowym zakwaszeniem oceanów. Zaobserwowano, że podobne zmiany w środowisku zaszły przed innym poważnym przypadkiem zmiany klimatu, w późnym neoproterozoiku.

Dzięki projektowi PERMIAN-TRIASSIC CAS udowodniono, że globalny wzrost poziomu CO2, za sprawą zakwaszania i odtlenienia, może mieć niewyobrażalny wpływ na życie w oceanach. Dzięki tym odkryciom uzyskano więcej danych na temat potencjalnie szkodliwych skutków mającego obecnie miejsce szybkiego wzrostu poziomów CO2.