Metody obliczania wkładu akwakultury w walkę z głodem i ubóstwem

Informacje dotyczące bezpośrednich i pośrednich wpływów społeczno-gospodarczych akwakultur na rozwój terenów wiejskich są niepełne. Luki w badaniu oznaczają słabe zrozumienie roli akwakultur w zdrowiu i odżywianiu oraz znaczenia mikroelementów mających krytyczne znaczenie dla rozwoju dziecka. Finansowany ze środków UE projekt AFSPAN (Aquaculture for food security, poverty alleviation and nutrition) miał na celu lepsze zrozumienie, w jaki sposób akwakultury zwiększają bezpieczeństwo żywnościowe.

Prace rozpoczęto od przeglądu piśmiennictwa dotyczącego potencjalnego wkładu działalności związanej z rybołówstwem w bezpieczeństwo żywnościowe i walkę z głodem i ubóstwem. Następnie w oparciu o zgromadzoną wiedzę opracowano zintegrowane ramy. Ramy te posłużyły do przeanalizowania krajowej i międzynarodowej współpracy w dziedzinie akwakultury w krajach partnerskich w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej.

Partnerzy projektu ocenili kondycję finansową akwakultury oraz jej wkład w walkę z ubóstwem i poprawę bezpieczeństwa żywnościowego. Zidentyfikowano sprzyjające warunki instytucjonalne i rozwiązania na rzecz bezpieczeństwa żywnościowego i walki z ubóstwem, a także realizowane z powodzeniem partnerstwa publiczno-prywatne, przyczyniające się do rozwoju akwakultury w krajach uczestniczących w projekcie.

Zespół zidentyfikował i przeanalizował lokalne czynniki społeczne i kulturowe, wpływające na rozwój akwakultury. Dokonał też przeglądu najlepszych praktyk w zakresie programów edukacji na temat żywienia poprzez analizy krajowe i studia przypadków. Przeprowadzono analizę bezpieczeństwa żywnościowego i żywieniowego i handlu międzynarodowego oraz dokonano oceny przepisów handlowych, pomagających lub utrudniających akwakulturze realizację założeń dotyczących bezpieczeństwa żywnościowego.

Przygotowano też zalecenia, metody i wskazówki w zakresie prawodawstwa, aby pomóc akwakulturze w poprawie bezpieczeństwa żywnościowego i walce z ubóstwem.

Projekt AFSPAN ukazuje akwakulturę nie tylko jako element bezpieczeństwa żywnościowego i odżywiania, ale także jako sektor pełniący ważną rolę w tworzeniu miejsc pracy, uzyskiwaniu dochodów oraz wzmocnieniu udziału kobiet. Przeprowadzone prace umożliwią też ubogim państwom, w których panuje niedobór żywności, oraz partnerom w zakresie rozwoju opracowanie i wdrożenie zrównoważonych strategii mających na celu poprawę życia milionów biednych ludzi.