Skarbnica wiedzy w walce z ubóstwem

Pierwszy milenijny cel rozwoju – obniżenie o 50% w porównaniu z rokiem 1990 wskaźnika ubóstwa – został osiągnięty w 2010 r., czyli pięć lat przed wyznaczonym terminem. Mimo tych tak pożądanych osiągnięć, ogólny wskaźnik wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie. Istnieją też obawy o dalsze postępy. Główna z nich dotyczy nierównomierności, gdyż większość ubogich na świecie to osoby niewykształcone, zamieszkujące na obszarach wiejskich i pracujące przeważnie w sektorze rolnictwa.

Kluczem do sukcesu nowego celu zrównoważonego rozwoju (SDG) nr 1 (podobnie jak zapewne wszystkich pozostałych celów) jest lepsze zrozumienie tej nierównomierności, aby poznać wzorce ubóstwa i poszukiwać transferowalnych rozwiązań lokalnych. Tego typu działanie wymaga dostarczania niezbitych i porównywalnych danych, które umożliwią oparte na dowodach podejmowanie decyzji. Partnerzy finansowanego ze środków UE projektu NOPOOR przestudiowali dynamikę ubóstwa, badając jak i dlaczego ludzie popadają w ubóstwo i z niego wychodzą, gromadząc i analizując informacje odzwierciedlające wielowymiarowy charakter biedy.

Docieranie do diabła, który tkwi w szczegółach

W skład zespołu NOPOOR wchodzą grupy badawcze z 17 krajów, z których dziesięć reprezentuje kraje rozwijające się i wschodzące położone w trzech regionach (Ameryka Łacińska, Afryka Subsaharyjska i Azja Południowa). To zróżnicowanie odzwierciedla rozmaite przeszkody utrudniające wychodzenie z ubóstwa, a także odmienne doświadczenia w kontekście polityk ukierunkowanych na zmniejszanie ubóstwa.

W ramach NOPOOR przeprowadzono 18 oryginalnych badań ankietowych, analizując dane jakościowe i ilościowe oraz modelując przyszłe scenariusze. Ankiety przeprowadzone w Burkina Faso, Ekwadorze, Indiach, Peru, na Madagaskarze, w Mali, Ghanie, Nigrze, RPA oraz Wietnamie objęły ponad 10 000 osób. Niezwykle cenne w przypadku tych ankiet jest to, że ujmują niepieniężne wymiary ubóstwa, takie jak: segregacja i dyskryminacja; przemoc; brak praw; odpowiedzialność przedstawicieli oraz nierówności wśród członków gospodarstwa domowego. To bogactwo informacji jest bardziej pouczające niż jeden zbiorczy indeks.

Na przykład naukowcy z NOPOOR opublikowali wyniki swoich prac prowadzonych w Indiach, które były niedawno relacjonowane przez indyjskie e-czasopismo Livemint. Naukowcy ustalili, że w latach 2004-2005 oraz 2011-2012 faktyczne zarobki wzrosły we wszystkich percentylach. W tym samym okresie odnotowano też spadek nierówności. Odkryli jednak także, że globalizacja przyczyniła się do powstania dwóch Indii: „Z jednej strony wykształconych menedżerów i inżynierów, którzy potrafili wykorzystać możliwości (...) i z drugiej strony ogromnej masy niedostatecznie wykształconych ludzi, którzy zarabiają na życie wykonując prace o niskiej produktywności w sektorze nieformalnym, którego największą część nadal stanowi rolnictwo”. Doszli między innymi do wniosku, że ze względu na czynniki, takie jak klimat czy globalna zmienność cen, „polityki mające poszerzać możliwości zatrudnienia i sprzyjać wzrostowi płac niewykwalifikowanych pracowników poza rolnictwem mają kluczowe znaczenie dla poprawy gospodarczego dobrostanu wiejskiej siły roboczej w Indiach”.

Kamień węgielny dla wskaźników SDG

Opierając się na globalnych i lokalnych wskaźnikach ubóstwa, partnerzy projektu sugerują pozytywny wpływ netto globalizacji na zatrudnienie i płace, co potwierdzają takie czynniki, jak handel, pomoc, BIZ i migracja. Wziąwszy jednak pod lupę konkretne sytuacje, okazuje się, że globalne trendy nie oddziałują na kraje w taki sam sposób. Wyniki prac wskazują niektóre polityki, które są w stanie uporać się z pierwotnymi przyczynami ubóstwa, a mianowicie lepszy dostęp do dóbr publicznych, jakość edukacji, zwiększanie aktywności ubogich i oddaniem im „głosu”, ochrona kobiet przed przemocą domową itp. Prowadzą jednak także do konkluzji, że nie ma uniwersalnych polityk „wytrychów” eliminujących ubóstwo, tylko takie, które się sprawdzają, bo są odpowiednie w lokalnym kontekście.

NOPOOR podkreśla wagę danych w dążeniu do osiągnięcia nowych SDG, a badania prowadzone w ramach tego przedsięwzięcia są zbieżne ze wskaźnikami. Partnerzy projektu rzeczywiście wnieśli swój wkład na rzecz interesariuszy opracowujących cel 16 dotyczący sprawowania rządów, pokoju i bezpieczeństwa, na przykład w postaci badań nad percepcją sprawowania rządów w populacjach afrykańskich. W ten sposób NOPOOR opowiada się za badaniami statystycznymi, których waga jest niezmiennie istotna, oraz wsparciem krajowych urzędów statystycznych. W tym celu partnerzy NOPOOR podjęli współpracę i budowali potencjał krajowych urzędów statystycznych w Senegalu, Mali, Wietnamie i Peru oraz na Madagaskarze i Haiti.

Dane pozyskane w ramach projektu, systematycznie wprowadzane do „hurtowni danych” w portalu, są aktywnie rozpowszechniane wśród zainteresowanych decydentów i udostępniane publicznie.

Więcej informacji:
witryna projektu