Nowe badania sugerują, że hibernacja mogłaby urzeczywistnić eksplorację dalekiego kosmosu.
Kosmiczni podróżnicy śpiący w komorach hibernacyjnych przed kontynuowaniem swoich misji – podróży na Jowisza, czy też polowania na istoty pozaziemskie – koncepcję tę, zanim jeszcze trafiła na duży ekran, wymyślono w XX wieku. Czy wizja ta staje się w dzisiejszych czasach prorocza?
Aby zapewnić powodzenie przyszłym misjom, konieczne będzie dokonanie radykalnych zmian w sposobie działania astronautów w przestrzeni kosmicznej. Według badania przeprowadzonego przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA) wprowadzenie astronautów w stan zawieszenia funkcji życiowych może być dobrym rozwiązaniem.
Zespół naukowców zbadał, w jaki sposób hibernacja wpłynęłaby na plan załogowej misji na Marsa. Z ustaleń wynika, że bardzo korzystne byłoby konstruowanie mniejszych statków kosmicznych. Poprzez usunięcie niepotrzebnej w tym przypadku przestrzeni życiowej dla załogi i zmniejszenie zapasów zespół opracował projekt redukujący masę statku kosmicznego o jedną trzecią.
„Pracowaliśmy nad dostosowaniem architektury statku kosmicznego, jego logistyki, ochrony przed promieniowaniem, zużycia energii i ogólnego planu misji”, powiedział Robin Biesbroek z nowoczesnego centrum Concurrent Design Facility (CDF) działającego w ramach ESA, które umożliwia zespołom specjalistów przeprowadzanie wstępnych ocen proponowanych misji w przyszłości. Celem CDF jest dokonanie oceny zalet wynikających z hibernacji ludzi podczas podróży na planetę taką jak Mars.
„Przyjrzeliśmy się temu, w jaki sposób najlepiej wprowadzić w stan hibernacji zespół astronautów, co robić w nagłych wypadkach, jak radzić sobie z bezpieczeństwem ludzi, a nawet jaki wpływ na psychikę zespołu miałaby hibernacja” – podkreślił Biesbroek. „W końcu stworzyliśmy wstępny projekt architektury strefy mieszkalnej i plan działania mający na celu osiągnięcie w przeciągu 20 lat zatwierdzonego podejścia do hibernacji ludzi w drodze na Marsa”.
Idea spowolnienia tempa przemiany materii ludzkiego organizmu w taki sam sposób, w jaki w stan hibernacji przechodzą zwierzęta, jest dziś niemal niewykonalna. Nie jest ona jednak całkowicie niemożliwa do realizacji, biorąc pod uwagę, że podobne metody są już stosowane w celu ratowania osób, które doznały urazów.
„Od pewnego czasu jako rewolucyjne narzędzie w kontekście załogowych podróży kosmicznych proponuje się hibernację”, wyjaśnia szef zespołu badawczego, dr Jennifer Ngo-Anh. „Gdybyśmy byli w stanie spowolnić podstawowe tempo przemiany materii astronauty o 75 % – podobnie do tego, co możemy obserwować w przyrodzie u dużych hibernujących zwierząt, takich jak niektóre gatunki niedźwiedzi – moglibyśmy uzyskać znaczne oszczędności w zakresie masy i kosztów, co z kolei umożliwiłoby przeprowadzanie długoterminowych misji eksploracyjnych”.
Dr Ngo-Anh dodaje: „Podstawowa idea poddawania astronautów długotrwałej hibernacji nie jest w rzeczywistości tak szalona: szeroko porównywalna metoda jest testowana i stosowana w ramach leczenia u pacjentów z urazami na oddziałach intensywnej terapii oraz tych, którzy mają przejść poważne operacje, od ponad dwóch dekad. Większość dużych ośrodków medycznych posiada protokoły indukowania u pacjentów hipotermii w celu spowolnienia ich tempa przemiany materii, aby zasadniczo zyskać na czasie, utrzymując ich w lepszym stanie, niż gdyby nie zostali oni jej poddani”.
„Naszym celem jest wykorzystanie tego doświadczenia w przyszłości poprzez badanie ścieżek mózgowych, które są aktywowane lub blokowane podczas inicjowania hibernacji, poczynając od zwierząt, a kontynuując u ludzi”, podsumowała dr Ngo-Anh.
Czy hibernacja załogi może w rzeczywistości stać się najbardziej optymalnym rozwiązaniem w kontekście eksploracji kosmosu? Być może to nie tylko materiał na film z gatunku science fiction.
poleca:
