Dzięki wsparciu ze strony Unii Europejskiej naukowcy opracowują model symulacyjny na potrzeby łańcucha dostaw żywności i weryfikują aktualną wiedzę na temat łańcuchów dostaw nowej generacji.
Na terenie Unii Europejskiej działa blisko 11 milionów gospodarstw rolnych, które – według szacunków i prognoz – wytwarzają produkty rolne przetwarzane przez około 300 000 przedsiębiorstw. Przetwórcy sprzedają następnie swoje produkty grupie 2,8 miliona dystrybutorów i dostawców żywności, dzięki którym trafiają one na talerze 500 milionów konsumentów Starego Kontynentu. Zapewnienie płynności działania tego łańcucha dostaw, realizowanie usług na czas oraz gwarantowanie dobrej jakości żywności docierającej na stoły konsumentów wymaga sprawnego zarządzania zapasami oraz transportem.Stawiając sobie za cel zapewnienie skuteczności i wydajności łańcuchów dostaw przy jednoczesnym zmniejszeniu kosztów związanych z ich działaniem, naukowcy skupieni wokół finansowanego ze środków Unii Europejskiej projektu Diverfarming opracowali model matematyczny umożliwiający symulację krajowej sieci dystrybucji mrożonych produktów żywnościowych ze zróżnicowanych systemów upraw. Celem zespołu badawczego było określenie wpływu różnych zasad zarządzania zapasami oraz środkami transportu na koszty i obsługę klienta. Przeprowadzone symulacje zostały opisane w publikacji naukowej opublikowanej na łamach czasopisma „International Journal of Simulation Modelling”.
Integracja zarządzania zasobami transportowymi i zapasami w ramach modelu usprawnia proces podejmowania decyzji w zakresie planowania możliwości dystrybucji. Model pozwala na analizę działania i wydajności łańcuchów dostaw w różnych scenariuszach charakteryzujących się zmiennymi parametrami – czasem wymaganym do przygotowania samochodów ciężarowych, czasem ich dostawy, poziomem powtórnego zamówienia oraz pożądanym stanem zapasów. „Otrzymane wyniki stanowią najlepszą decyzję pod względem kosztów i stanu zapasów, przy jednoczesnym uwzględnieniu całego cyklu życia transportu, czasu potrzebnego na uzyskanie dodatkowych zdolności transportowych, poziomu powtórnego zamówienia obliczanego w dniach oraz docelowego stanu zapasów”, czytamy w badaniu. Model symulacji dynamiki systemu może również zostać dostosowany do potrzeb innych łańcuchów dostaw żywności, w których uczestniczą inne centra dystrybucji i które wymagają zarządzania polityką zapasów i możliwościami transportowymi.Postęp technologiczny, którego jesteśmy świadkami dzięki czwartej rewolucji przemysłowej – Przemysłowi 4.0 może wpływać negatywnie na zrównoważony rozwój istniejących systemów przemysłowych. W związku z tym łańcuchy dostaw wymagają wdrożenia praktyk zarządzania w taki sposób, by umożliwić wykorzystanie możliwości oferowanych przez nowe technologie, jednocześnie uwzględniają aspekty zrównoważonego rozwoju gospodarczego, społecznego i środowiskowego, by w ten sposób równoważyć negatywny wpływ Przemysłu 4.0.
W tym celu zespół badawczy projektu Diverfarming przeprowadził przegląd literatury przedmiotu, aby zweryfikować stan badań nad łańcuchami dostaw 4.0 – łańcuchami dostaw wykorzystującymi technologie Przemysłu 4.0. Opublikowana na łamach czasopisma naukowego „Sustainability” analiza skupia się na 54 pracach na temat łańcuchów dostaw i klasyfikuje je pod względem zrównoważonego rozwoju gospodarczego, społecznego i środowiskowego. Wyniki pokazują, że dotychczasowe badania naukowe nad łańcuchami dostaw nowej generacji zwracają dużo większą uwagę na aspekty gospodarcze i środowiskowe, w dużej mierze pomijając kwestie społeczne.
Celem projektu Diverfarming (Crop diversification and low-input farming across Europe: from practitioners engagement and ecosystems services to increased revenues and chain organisation) jest zwiększenie zróżnicowania i różnorodności biologicznej w Europie, a także promowanie biogospodarki i jej zrównoważonego rozwoju. Projekt dobiegnie końca w kwietniu 2022 roku.
Więcej informacji:
poleca:
