Czy samochody napędzane wodorem staną się popularne w Europie?

Rola pojazdów elektrycznych napędzanych ogniwami paliwowymi (FCEV) w przechodzeniu na czysty, niskoemisyjny system energetyczny jest coraz szerzej dostrzegana na całym świecie. Na ich masowe upowszechnienie potrzeba jednak całych lat. Nie jest to zaskakujące, ponieważ wysokie koszty, kwestie wydajności i ograniczona liczba stacji tankowania wodoru (HRS) mają wpływ na biznesową zasadność ich produkcji i stosowania na dużą skalę.

Projekt ZEFER, finansowany przez UE, odpowiada na to wyzwanie, wprowadzając 180 samochodów FCEV na ulice Brukseli, Londynu i Paryża. Jak wyjaśniono w komunikacie prasowym opublikowanym na stronie projektu, ich regularne codzienne użytkowanie będzie generowało czterokrotne większe zapotrzebowanie na wodór w każdym pojeździe w porównaniu ze zwykłym samochodem prywatnym. „Pomoże to w wysokim stopniu wykorzystać sieci HRS, które już działają w każdym z tych miast”. W rezultacie poprawie ulegnie opłacalność użytkowania stacji, a upowszechnienie FCEV nabierze tempa.

Podstawy biznesowe dla FCEV

Partnerzy projektu mają nadzieję, że większość pojazdów trafi do użytkowania do końca 2018 roku. Przewidują też, że FCEV będą pokonywać duże odległości. W przypadku Paryża i Brukseli szacowany przebieg wynosi ponad 90 000 km rocznie, a w przypadku Londynu 40 000 km. Uczeni będą gromadzić dane dotyczące pojazdów w trakcie podróży, a także dostarczać analizy uzasadnienia biznesowego i wyników technicznych wdrożeń.

Wodór przechowywany w zbiornikach pojazdów, podobnie jak benzyna czy olej napędowy, jest wykorzystywany w elektrochemicznym procesie przetwarzania energii z tlenem w ogniwach paliwowych do produkcji energii elektrycznej. Zasila on silnik elektryczny napędzający FCEV. Podobny proces elektrochemiczny wykorzystuje się do produkcji energii elektrycznej z akumulatorów. Ale o ile akumulator z czasem straci energię, ogniwo paliwowe będzie działać tak długo, jak długo będzie do niego dopływał wodór i tlen.

Kolejną zaletą samochodów napędzanych wodorem jest to, że mają one duży zasięg, wynoszący ponad 480 km, a niektóre z nich przejeżdżają nawet 800 km lub więcej na jednym zbiorniku. Ładują się również szybciej niż tradycyjne pojazdy zasilane z baterii – czas tankowania wynosi zazwyczaj 3 minuty. W wyniku przetwarzania wodoru gazowego w energię elektryczną powstaje wyłącznie woda i ciepło jako produkt uboczny. W przypadku wytwarzania wodoru ze źródeł odnawialnych pojazdy FCEV mogą stanowić bezemisyjne rozwiązanie transportowe.

Projekt ZEFER (Zero Emission Fleet vehicles For European Roll-out) został zainicjowany w celu zademonstrowania realnych przykładów działania flot pojazdów FCEV w operacjach, które mogą pozwolić na generowanie wartości przy pomocy pojazdów napędzanych wodorem. Można tego dokonać na przykład poprzez intensywne korzystanie z pojazdów i stacji HRS lub poprzez unikanie opłat za emisję zanieczyszczeń w centrach miast, gdzie charakterystyka tankowania samochodów FCEV odpowiada cyklom roboczym pojazdów.

Więcej informacji:
strona projektu ZEFER