Dlaczego agamy tracą kolor z wiekiem?

Projekt o nazwie "Reactive oxygen species and the evolution of life histories" (ROSELH) był jedną z pierwszych prób zbadania dwóch różnych gatunków, zarówno w środowisku naturalnym, jak i w laboratorium. Badano australijską agamę Ctenophorus pictus i zeberkę timorską (mały ptak śpiewający).

Pierwszy gatunek wybrano z powodu krótkiego życia, dużej płodności i znaczącego wybarwienia (które zanika z wiekiem). Cechy te umożliwiały naukowcom zbadanie wpływu wieku na rozrodczość i odporność.

Stwierdzono, że wybarwienie jest dodatnio skorelowane z narażeniem na wolne rodniki. Ponadto wyższy poziom testosteronu u samców przekładał się na związaną ze starzeniem utratę wybarwienia. U samic rozród nasila aktywność metaboliczną, co z kolei podnosi poziom wolnych rodników.

Dalsze badania nad wpływem wolnych rodników na wczesnych etapach rozwoju na zmiany fizjologiczne i behawioralne u osobników dorosłych prowadzono na zeberce timorskiej. Celem było potwierdzenie długoterminowej charakterystyki wolnorodnikowej.

Nadal nie ustalono jednoznacznie, jak wolne rodniki wpływają na organizm, zdrowie i ewolucję. Jednak omawiany projekt dostarczył ważnych informacji na temat roli stresu oksydacyjnego w biologii ewolucyjnej, otwierając nowe możliwości badań interdyscyplinarnych.